Mijn experiment hier bevalt tot nu erg goed.
Beijing is erg indrukwekkend; in z’n grootte, in het tempo waarmee alles verandert, de mensenmassa’s, de universiteit, en de bijna perfecte staat van onderhoud waarin de historische gebouwen verkeren (alles is gerenoveerd voor de olympische spelen namelijk..).

Bij aankomst moest er wel een heleboel nog geregeld worden, dus de eerste tijd ben ik van kantoortje naar kantoortje geweest. Alles duurt lang en niemand spreekt engels… soms wel een beetje behelpen dus.
Vorige week zondag het eerste dagje sight-seeing gedaan in de verboden stad; toen had ik pas echt het besef van ‘woow, hier ga ik de komende twee jaar wonen’. Het voelt wel zeker als de juiste plek op dit moment voor mij om te zijn.

Ik heb intussen ook de eerste kennismaking gehad met de architectuur faculteit (we werden persoonlijk welkom geheten door de decaan, en een aantal hoge mensen van de afdeling) en een aantal klasgenoten. Waarvan een groot aandeel gewoon Chinees is, maar dan wel een ander paspoort hebben nu (dus geboren in het buitenland). Verder een paar mensen uit Indonesie, een Koreaan uit de VS, een Spanjaard, iemand uit Colombia en meisje uit Australie. Opvallend vind ik dat er een hoog aandeel vrouwen is, 7 van de 12.  Maar, iedereen ziet er wel Aziatisch uit dus, behalve ik, de Colombiaanse en de jongen uit Spanje… Daarnaast kan ook bijna iedereen wel wat Chinees.. Ik helaas niet! Niet allemaal op t zelfde niveau, maar iedereen kan wel een taxi bestellen, de weg vragen, enzovoorts.. Gelukkig wordt ik af en toe bijgestaan als ik iets cruciaals moet doen, zoals printen of de medische keuring laten verifieren. Wat dat betreft is het een leuke, gemixte groep; 12 studenten in totaal. Jongste 22, oudste 33.

Het viel wel een beetje tegen dat er niemand van een gerenommeerde universiteit komt; dan is Delft ineens nog best wel een goede school! Maar, uiteindelijk zijn ze wel door de selectie gekomen, dus we zullen ‘t zien.
De directeur van ‘t programma, die tevens een van de professoren is van ons, was overigens al goed op de hoogte gebracht van wie ik was en zei direct ‘Ah, you’re Martijn, from Delft? Prof. Tzonis has told me about you, I’ve got some jobs for you..’ . dus daar heb ik later nog mee afgesproken… Het kwam er voor nu op neer dat ik een wolkenkrabber (hoogte 250m) in Chengdu kon ontwerpen voor een nieuwe opdrachtgever die hij een beetje wilde prikkelen met een spetterend concept. Dat heb ik op miraculeuze wijze in een week kunnen afronden. Nu is het wachten wat de projectonwikkelaar ervan denkt. Ik geloof dat ze komende dinsdag elkaar weer zien. Als het goedgekeurd wordt krijgt hij de opdracht en staat ie er over een paar jaar. Dat is wel wat anders dan al die aanbestedingen en regels in NL!

Het grote verschil tussen universiteiten zoals ik die ken (bijv. Delft) en Tsinghua is trouwens dat het hier niet gaat om het gemiddeld niveau, maar duidelijk om het excelleren. Dat vind ik wel fijn eigenlijk. En er worden allerlei mogelijkheden geboden om met de juiste mensen in contact te komen.
Zo wordt ons programma ook ge-promoot als een veelbelovend clubje, en de faciliteiten voor ons zijn dan ook anders dan voor de Chinese studenten bijv; we hebben een eigen studio ruimte van ruim 150 m2, hoog 4m plafond en mooi licht, inclusief 2 beamers. Alleen de computers zijn zo’n 5-10 jaar oud, dus ik ben blij dat ik m’n eigen mee heb genomen!

Mijn semester is ondertussen ook gestart deze week en ik heb juist de eerste presentatie achter de rug gisteren. Ging erg goed en ik heb er dus alle vertrouwen in. De lessen Chinees zijn wel pittig, omdat het ontzettend snel gaat, maar dan heb ik het hopelijk ook zo onder de knie.
Ik heb nog geen tijd gehad om naar Shanghai te gaan, maar ik ga nu van 22 t/m 25 september, omdat ik dan een paar dagen vrij heb voor het ‘maan-festival’. En dan hopelijk de eerste week van oktober naar Hong Kong/ Canton/ Shenzen, maar dat ligt eraan of de treinen nog niet vol zitten…

Ik voel me hier ondertussen wat meer ingeburgerd te raken. Op m’n fietsje door het verkeer slalommen gaat best goed en dan komt ‘t mooi uit dat ik in Delft gewoond heb en daar dus wel aan gewend ben.

Verder is heel Beijing nog behoorlijk Chinees, zoals je dat ook wel uit boeken kent; er zijn nog overal mensen op de straat; en de brommertjes worden nog steeds erg veelzijdig ingezet en aan alle kanten volgehangen met zakken/ goederen/ etc. En overal kraampjes met eten, telefoons, koffers en zelfs konijntjes of schilpadjes op straathoeken en kruispunten.
M’n kamer is gelukkig wel van deze tijd en heeft een normale WC, douche, etc.

Tot de volgende update!